( Fabi Mager)
Stoelendans is toch wel het hoogtepunt van de gezellige dag in nieuw moscou. Alle volwassenen moeten van hun positie gehaald ( achter statafel, flesje bier of kop koffie voor de neus) worden om vervolgens te doen of ze het leuk vinden om in een hoepel te kunnen staan. Ze weten niet hoe rap ze een klein kind er uit moeten drukken want ja…als volwassene moet je wel je beste beentje voortzetten. De strijd is best wel groot bij de volwassenen. En wanneer je het vanaf de zijlijn bekijkt doen alle volwassenen zo vals als wat. De één loopt gewoon langzaam en zorgt dat er altijd een hoepel voor ze vrij blijft, de andere geeft degene voor hem een drukker in de rug of doet net of die machtig snel is en zegt gewoon…ik was sneller….
En de scheids blijft maar zeggen…gewoon doorlopen maar let vervolgens nergens op want hij moet ook nog eens de hoepels er tussen uit halen. Is toch ook niet te doen voor de scheids, hij kan veel maar zoveel tegelijk….
Verder zie je gewoon dat mensen trainen voor dit evenement. Je ziet ze nadenken. Ze weten hoe ze het moeten spelen…goed getraind!
En zo bleven Ronald Strijker en Monique Drenthen als laatsten over. Ik zeg niet dat ze vals speelden hoor. Ze hebben geen enkele waarschuwing van de scheids gehad. Ronald gaf zelfs Monique nog de kans om alsnog te winnen. Ronald was namelijk wel heel dicht bij de hoepel toen de muziek stopte.
Maar Monique dacht..ja ik ben gekke Henkie niet…ik hard lopen en jij gauw in de hoepel en sta ik er met een drup aan de neus bij….
En zo kwam het dus dat Ronald Strijker zich kampioen stoelendanser mag noemen.
Trots als hij was nam hij de gigantische beker in ontvangst. Ben benieuwd wat voor mooi plekkie hij in hun woonkamer krijgt. Iets om trots op te zijn.
De kinderen in Nieuw Moscou zijn wat minder getraind. Ze lopen toch niet zo tactisch als de volwassenen. Er wordt wel wat eerlijker gespeeld en de kinderen vinden het spannender. Je ziet het aan hun koppies. Ze zijn dan een beetje van slag als ze verloren hebben maar gelukkig konden ze gelijk weer op het luchtkussen springen. Sem Kroezen en Chantal Mager waren de kinderen die overbleven. Na een eerlijk duel mocht Sem Kroezen de grote medaille in ontvangst nemen! Een glunderende jongen die apetrots is op zijn kampioenschap. Mooi om te zien.
Maar stoelendans was niet het enige wat er te beleven viel. Mensen hebben 2 jaar opgesloten gezeten en ontpopten zich nu weer tot ware feestgangers en marktkooplieden.
De koffie vloeide rijkelijk en Geert liep er tussen door met het verkopen van zijn lootjes voor het rad van Geert. Die man heeft het dan druk joh! Maar hij had wel een tactiek met het wisselen van zijn geld. Elke broekzak werd nuttig gebruikt. Er zou toch eens een Rad van Geert schort gemaakt moeten worden. Dan heeft die man veel meer overzicht… of hij moet gaan werken met tikkie of zo…
Sjonge en wat was er nog meer te beleven…
Ooh ja! Natuurlijk, Juliana de Bazuin was er ook! Elk jaar weer, getrouw staan ze muziek te maken.
Nieuw Moscou moet wel even op gang komen hoor en het Wilhelmus kunnen ze ook beter volgend jaar op de buurtapp zetten. Zo kan iedereen hard meezingen. Nu kwam her en der wat gemompel uit het publiek. Juliana de Bazuin had de avond er voor nog even snel moeten oefenen aldus Seine, zij zijn immers ook 2 jaar niet actief geweest.
Toen ze begonnen met het blazen kwam er ook bij elk instrument eerst een stofwolk uit…Maar ze zorgden voor een gezellige opening van de markt en de gezellige dag.
De markt was een mooi vierkantje geworden. Elke tafel was mooi gevuld. Iedereen zit achter de kraam en hoopt dat ze helemaal leeg verkocht worden. Aan het einde van de ochtend zag iedereen een beetje blauw. Denk dat dat de kou was….
Je kon ook nog wild gokken bij verschillende kramen. Zo kon er een appeltaart gewonnen worden bij het raden van een flink aantal knikkers. Nou die appeltaart weet ik niet wie dat gewonnen heeft maar lekker zal hij vast zijn.
De pot snoep waar op geraden kon is gewonnen door Sharon Vos. Ze telde er 187. Het waren er 186. Niet goed geteld denk ik…
Ik wou zelf de pot op de kop gooien maar dat mocht niet van de organisatie. Leek mij wel makkelijk…
Der waren ook van die stiefkiekers. 2 meiden die verkleed als standbeeld zaten. Ze deden goed hun best en af en toe schoten ze in de lach.
De hamburgers bakkers hadden het druk. Ze stonden in de rij. Na 2 jaar geen hamburgers eten was iedereen uitgehongerd en wilden ze graag van die lekkere burgers proeven. Mayo, curry alles der op en an. Wat een feest. Aan de overkant van deze bakkers zaten de pannekoekbakkers. Ze hadden het allebei hartstikke druk want ja, allemaal zin aan wat lekkers.
Zo’n beetje alle statafels waren gevuld met mensen. Ze staan wat bij elkaar, praten wat met elkaar, doen net of ze hele interessante gesprekken hebben maar verstaan ondertussen niks want de muziek bolderde er wel over.
Dan stonden er ook nog twee grote luchtkussens voor de kinderen. En ja, die hoor je dan niet. Springen en muziek, lol maken en plezier. Een luchtkussen doet het altijd goed.
Het was een mooi koningsfeest. Ieder gaat weer naar zijn eigen huis om daar verder koningsdag te vieren. De vrijwilligers in het buurthuis moeten nog even de boel opruimen. Maar ach, dat vinden ze niet er!
Zo’n geslaagde dag maakt het allemaal goed.
Nog even en dan is het burendag.
Dan kan er ook weer van elkaar, met elkaar genoten worden. Plezier gemaakt worden, zeuren met elkaar, wat is het toch mooi dat het nu allemaal weer kan en mag!
Op naar burendag 2022